О мой цудоўны край,
Мой засьнежаны рай...
Ціхі званочкаў сьмех.
Сьнег у лесе начным,
Сьмех у садзе пустым,
Коней спакойны бег.
Штосьці часьцей і часьцей
Сьню я, што шэрань цьвіце,
Падае з чорных сукоў
І што з табою ўдваіх
Еду між дрэваў начных
Госьцем да сваякоў.
Плечы твае абняў.
Роўная рысь каня.
Лес радзейшы стае.
Шэрань заткала бары,
Скроні мае серабрыць,
Беліць вейкі твае.
Бачу сялібу ў садах,
Бачу загурблены дах,
Нізкі, натоплены дом.
Хутка між яблынь густых
Будзеш сьмяяцца і ты.
Бачыш? Страчаюць з агнём.
Вязкі цыбулі вісяць.
Скварыцца каўбаса,
Водар смалы, сасны.
Дроваў адталы дух.
Печка.
Калматы кажух.
Сны.
1960
|
|
